با مشاهده عکس احمدینژاد در کنار موگابه، بیاختیار به یاد مطلبی از جاناتان پاور افتادم. در کتاب «چون قطره بر سنگ، تاریخچه سازمان عفو بین الملل»، صفحه 122 http://www.scribd.com/doc/2973934/Chon-Ghatre-Bar-Sang] مینویسد: جمعاً حدود ۳۰۰۰ انسان در دوران ديكتاتورى پينوشه اعدام يا ناپديد شدند. در همه اين سالها سازمان عفو بينالملل نهايت کوشش خود را به خرج داد تا ضمن افشاى جنايات رژيم پينوشه، از اعتبار آن نزد مردم جهان بکاهد. جالب آنكه حتى فرديناند ماركوس، رئيسجمهور فيليپين که خود از ناقضين به نام حقوق بشر بود، در سال ۱۹۸۰ ديدار رسمى پينوشه از اين كشور را به طور ناگهانى لغو كرد. ماركوس كه میدید موقعيت خودش به عنوان یک دیکتاتور در معرض خطر است، نمیخواست با چنين مرد بدنامى در يك عكس ديده شود. احتماﻻً حدس میزد كه اگر عكسى از دو ديكتاتور در كنار هم به دست مجلات و مطبوعات بيافتد، چه افتضاحی خواهد شد.
با سلام .
پاسخحذفمطلب جالب و مقایسه بجائی بود .به کلبه الکترونیکی من سری بزنید . من شما را در پیوندهایم ثبت می کنم .با نقطه نظراتتان موافقم. موفق و پیروز باشید .
این نظر توسط نویسنده حذف شده است.
پاسخحذف